گفتم : خدای من, دقایقی بود در زندگانیم که هوس میکردم سر سنگینم را که پر از دغدغه دیروز بود و هراس فردا , بر شانه های صبورت بگذارم... آرام برایت بگویم و بگریم.. در آن لحظات شانه های تو کجا بود؟؟

گفت : عزیزتر از هرچه هست, تو نه تنها در آن لحظات دلتنگی , بلکه در تمام لحظات بودنت بر من تکیه کرده بودی. من آنی خود را از تو دریغ نکرده ام که تو اینگونه هستی!

من همچون عاشقی که به معشوق خود مینگرد, تمام لحظات بودنت را به نظاره نشسته بودم...!!

گفتم: پس چرا راضی شدی برای آن همه دلتنگی اینگونه زار بگریم؟؟

گفت : ای عزیز تر از هرچه هست, اشک تنها قطره ایست که پیش از آنکه فرود آید, عروج میکند. اشکهایت به من رسید ومن یکی یکی بر زنگارهای روحت ریختم که باز هم از جنس نور باش و از حوالی آسمان!

چراکه اینگونه میشود تاهمیشه شاد بود!!

گفتم : آخر آن چه سنگ بزرگی بود که برسر راهم گذاشتی؟؟

گفت : بارها صدایت کردم. آرام گفتم از این راه نرو که به جایی نمیرسی.

تو هرگز گوش نکردی و آن سنگ بزرگ, فریاد بلند من بود که "ای عزیزتر از هرچه هست, از این راه نرو که به ناکجا آباد هم نخواهی رسید!!"

گفتم : پس چرا آن همه درد در دلم گذاشتی؟؟

گفت : روزیت دادم تا صدایم کنی, چیزی نگفتی!

پناهت دادم تاصدایم کنی, چیزی نگفتی!

بارها برایت گل فرستادم, کلامی نگفتی!!

میخواستم برایم بگویی و حرف بزنی. آخر تو بنده ی من بودی. چاره ای نبود جز نزول درد, که تنها اینگونه شد که تو صدایم کردی!!

گفتم : پس چرا همان اول بار که صدایت کردم درد را از دلم نراندی؟

گفت : اول بار که گفتی "خدا" , آنچنان به وجد آمدم که حیفم آمد که بار دیگر خدای تو را نشنوم.

تو باز گفتی خدا , و من مشتاق تر برای شنیدن خدایی دیگر!

میدانستم که تو بعد از علاج درد بر خدا گفتن اصرار نمیکنی, وگرنه همان اول بار شفایت میدادم!!

گفتم : مهربانترین خدا, دوست دارمت...!!

گفت : ای عزیزتر از هرآنچه هست , من دوست تر دارمت!!!

(برگرفته از سایتی فراموش شده)

دوستان نظر یادتون نره..

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: